یکی از اختلالات شایع که در طب سنتی نیز در مورد آن پیشنهادات درمانی موثری ارایه شده، اختلالات نعوظ در مردان است. به عدم توانایی در ایجاد یا حفظ نعوظ برای رسیدن به یک فعالیت جنسی رضایت بخش اختلال نعوظ یا Erectile Dysfunction می گویند. قبل از سال 1992 اختلال نعوظ در قالب کلی ناتوانی جنسی که شامل اختلالات ارگاسم وانزال نیز می شد، مطرح می گردید. امروزه روشهای درمانی موثری به صورت داروهای خوراکی ، مالیدنی و تزریقی برای ناتوانی جنسی مردان وجود دارد ولی عموماً دارای عوارض جانبی بوده و اثرات آنها با قطع دارو از بین می روند.
در طب سنتی ایران ، "ناتوانی جنسی" به عنوان "ضعف قوۀ باه" ذکر شده و اصول درمان بر اساس اینکه علت بیماری مربوط به کدام یک از اعضای رییسه ی(قلب – مغز – کبد) بدن باشد با بازگرداندن تعادل مزاجی به این اندامها صورت می گیرد. بیشتر این درمانها بر اساس حفظ صحت یا پیشگیری و استفاده از داروهایی که به صورت غذا نیز مصرف می شوند استوار است.
بدیهی است که بسیاری از دیدگاههای طب سنتی با آنچه که امروزه در جهت تشخیص و درمان بیماری ناتوانی جنسی در مردان مطرح می شود ، تطابق ندارد، با این وجود می توان بعضی از مداخلات بالینی مطرح شده در طب سنتی را که بر پایه شناخت مزاج شخص و مزاج عضو صورت می گیرد در آزمونهای بالینی مورد آزمایش قرار داد. این مطالعه بر آن است تا این مسیر را برای محققانی که کمتر از مبانی طب سنتی ایرانی آگاهی دارند هموار سازد. برای دانلود و مشاهده متن کامل مقاله عبارت زیر را کلیک کنید. یا در صورت پیغام خطا کلیک راست نموده و گزینه save link as را انتخاب کنید.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
عضویت سریع
