بیماری سرطان از نظر ابن سینا و تطبیق آن با موازین علمی امروزی
به واسطۀ اهمیت روز افزون بیماری سرطان در دنیای کنونی، مجله« دنیای علم» که همواره می کوشد حقایقی را برای اطلاع عموم مردم انتشار دهد، [ مناسب دانست بخشی از مجله را به موضوع سرطان اختصاص دهد] و چون همه جا، صحبت از داروهای گیاهی برای معالجۀ سرطان شده و می شود و مردم خیلی مایلند بدانند آیا بیماری سرطان را ممکن است اصولاً به وسیلۀ دارو و مخصوصاً با داروهای گیاهی معالجه کرد یا نه و نیز گاهی از طرز معالجاتی که اطبای قدیم ایران دربارۀ سرطان می کرده اند، صحبت می شود، لذا موضوع بحث را « بیماری سرطان از نظر ابن سینا و تطبیق آن با موازین علمی امروزی» قرار داده و مطالب مربوط را در دو بخش با عناوین زیر بیان می کنیم:
آیا بیماری سرطان را می توان با دارو معالجه کرد؟
بیماری سرطان از نظر ابن سینا و تطبیق آن با موازین علمی امروزی
بخش اول
آیا بیماری سرطان را می توان با دارو معالجه کرد؟
بیماری سرطان یکی از بزرگ ترین آفات و بلایای اجتماعی عصر حاضر و یکی از خطرناک ترین امراض کنونی به شمار می رود و تجسسات و تحقیقات دربارۀ علل پیدایش این بیماری یکی از مهم ترین کارهای علمی امروز است. برای توجه به اهمیت آن، همین بس که دولت آمریکا سال گدشته مبلغ شصت و پنج میلیون دلار برای مطالعات و کشف داروهای معالج سرطان در بودجۀ سالاد خود منظور کرد (این مقاله در سال 1336، هـ ش. به چاپ رسیده است).
آلبالوی رسیده بدون دُم 200 گرم، عسل 2 قاشق مربا خوری در هر لیوان، آب جوش 4 لیوان.
طرز تهیه :
ابتدا آلبالوها را تمییز بشویید و سپس آن ها را با کارد برش دهید و به همراه آب جوش در قوری چینی بریزید و به
مدت 30 دقیقه با حرارت ملایم دم کنید. سپس دم کرده را در یک لیوان یا فنجان بزرگ بریزید، عسل را به آن بیفزایید و هم بزنید تا کاملاً حل شود و به آرامی آن را میل کنید.
خواص : این نوشیدنی بسیار خوش طعم و اشتها آور است و برای هضم غذا و پایین آوردن فشار خون مفید است.
چون در جوامع کنونی، موضوع معالجه با گیاهان طبی کم و بیش مطرح است و در هر جامعه، افراد خیلی زیادی به معالجه با داروهای گیاهی علاقه دارند و از طرفی تبلیغات قوی و دایمی مؤسسات سازندۀ داروهای شیمیایی باعث شده است که این داروها هواخواهان زیادی، مخصوصاً در بین آقایان اطبا و داروسازان پیدا کنند، بنابراین، از اوایل قرن بیستم تاکنون یک بحث و جدال تمام نشدنی در کلیۀ کشورهای اروپا و آمریکا بین طرفداران داروهای گیاهی و داروهای مصنوعی ساخت لابراتوارها وجود داشته است و همین طور، ادامه دارد ولی روی هم رفته، می توان گفت تمایلات طبیعی و فطری مردم در کشورهای متمدن کنونی بیش تر به طرف داروهای گیاهی است و دلیل آن را می توان از روی تبلیغات مختلف دریافت و این آگهی ها نشان می دهد که مؤسسات دارویی، اخیراً، برای ترویج فرآورده های خود، تسلیم تمایلات عمومی می شوند و عین گیاهان طبی را با هم مخلوط می کنند و به معرض فروش می گذارند. در عین حال، عدۀ زیادی از اطبا، به کلی، منکر خاصیت و اثر مفید در گیاه ها بوده و سخت پایبند و علاقمند به داروهای سنتتیک و اسپسیالیته های مختلف هستند و معتقدان به داروهای گیاهی را مسخره می کنند. به عقیدۀ ما این هر دو دسته از روی تعصب سخن می گویند و راه افراط و تفریط، جز ضرر، نتیجۀ دیگری برای بیماران ندارد.
بهترین راه به نظر ما این است: عده ای از داروهای ساخت اروپا و آمریکا بسیار خوب است و باید حتماً آن ها را نگه داشت ولی عدۀ خیلی زیادی هم از داروهای کنونی که همه جا و در کلیۀ کشورهای جهان رواج دارد دارای ضررهایی است. منتها، زیان بعضی از آن ها کم و ضرر بعضی فوق العاده زیاد است، ضررهای مربوط را استادان دانشکده های پزشکی و محققان عالی مقام اروپا و آمریکا با تحقیقات و تجربیات طولانی خود دریافته و در کتاب ها و مجلات طبی منعکس کرده اند که ما در هر مورد، به گفته های آنان استناد می کنیم.
گیاهی است از تیره پیچک صحرایی علفی، یکساله و دارای ساقه های ظریف و باریک است که قابلیت انعطاف داشته و به صورت انگل روی گیاهانی نظیر یونجه، آویشن و غیره میپیچد
حکایتی از محمدبن زکریای رازی نقل شده است که :
«محمدبن زکریا ی رازی رحمهالله میآمد با شاگردان خویش. دیوانه ای پیش ایشان اوفتاد، در هیچ کس ننگریست مگر در محمدبن زکریا. و نیک در او نگاه کرد و در روی او بخندید. محمدبن زکریا باز خانه آمد و مطبوخ افتیمون بفرمود پختن و خوردن. شاگردان گفتند که: چرا مطبوخ خوردی؟ گفت: از بهر خنده آن دیوانه که تا وی از جمله سودای، جز با من ندید و با من نخندید، چه گفتنه اند: کل طایر بطیر مع شکله »