بیماریها و شناخت داروها در طب سنتی اسلامی ....................پیامبر اکرم(ص):لايَستَغنِي أهلُ كُلِّ بَلَدٍ عَن... طَبيبٍ بَصيرٍ ثِقَةٍ. .....مردم هيچ شهرى از پزشکِ بصيرِ مورد اعتماد بى نياز نيستند. ...............................بحارالانوار،ج75،ص235
عینک آفتابی مارک با گارانتی" >عینک آفتابی مارک با گارانتی
عینک آفتابی ریبن" >عینک آفتابی ریبن
فروشگاه خرید ساعت دیواری" >فروشگاه خرید ساعت دیواری
فروشگاه اینترنتی" >فروشگاه اینترنتی
هاست ویندوز Plesk" >هاست ویندوز Plesk
عینک آفتابی مردانه" >عینک آفتابی مردانه
ظرفشوی واشن برایت" >ظرفشوی واشن برایت
خرید مونوپاد" >خرید مونوپاد
خرید ساعت دیواری فانتزی" >خرید ساعت دیواری فانتزی
گن لاغری" >گن لاغری
پایه عکاسی مونوپاد" >پایه عکاسی مونوپاد
نینجا والت" > نینجا والت
دستگاه فر موی مک استایلر" >دستگاه فر موی مک استایلر
پایه عکاسی مونوپاد" > پایه عکاسی مونوپاد
فانی بافت خرید" >فانی بافت خرید
گن لاغری مردانه" >گن لاغری مردانه
خرید ساعت دیواری" >خرید ساعت دیواری
پاور بانک" > پاور بانک
واکر کودک" >واکر کودک
مونوپاد" >مونوپاد
شارژر همراه پاور بانک" >شارژر همراه پاور بانک
تی شرت محرم" >تی شرت محرم
گن لاغری مردانه" >گن لاغری مردانه
خرید هاست لینوکس" >خرید هاست لینوکس
شارژر همراه" >شارژر همراه
بهترین گیرنده دیجیتال " > بهترین گیرنده دیجیتال
فروشگاه تی شرت محرم" > فروشگاه تی شرت محرم
هات بانز" > هات بانز

آمار مطالب

کل مطالب : 271
کل نظرات : 1

آمار کاربران

افراد آنلاین : 1
تعداد اعضا : 19

کاربران آنلاین


آمار بازدید

بازدید امروز : 70
باردید دیروز : 40
بازدید هفته : 373
بازدید ماه : 2550
بازدید سال : 5771
بازدید کلی : 109626

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان بیماریها و شناخت داروها در طب سنتی اسلامی و آدرس teb1.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.






آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 70
بازدید دیروز : 40
بازدید هفته : 373
بازدید ماه : 2550
بازدید کل : 109626
تعداد مطالب : 271
تعداد نظرات : 1
تعداد آنلاین : 1


(دريافت کد ساعت)<

br>
تبلیغات
<-Text2->
نویسنده : سلامی
تاریخ : یک شنبه 24 فروردين 1393
نظرات

تعدادی از آثار طبی رازی در زمان حیات وی مورد استفاده طالبان علم طب بوده و توسط خود او تدریس می شده است. فقط درباره کتاب بزرگ طبی وی به نام ((الحاوی فی الطب))، ((کتاب الحاوی))، ((الجامع الحاضر لصناعه الطب)) در کتاب های مورخان آمده که پس از مرگش منظم شده است. اما بنده ناچیز دریافتم که کتاب ((الحاوی)) در دوران حیات رازی توسط خود او تنظیم شده و این مطلب را وی در یکی دو تا از مؤلفاتش مثلاً در کتاب ((البرهان)) متذکر شده است.
در میان آثار طبی رازی چند اثر بسیار ارزنده موجود است، اغلب مورخان مشرق زمین کتاب ((الحاوی)) را بزرگترین و مطلوبترین اثر طبی وی می دانند و آن را ((دایره المعارف طبی)) نام گذارده اند. این مطلب بسیار صحیح است؛ چرا که رازی در این کتاب یک دوره کامل بیماری شناسی (علم الامراض) و جراحی و بیماری های اندام های آدمی از سر تا قدم و یک دوره بهداشت و بیماری های واگیر و بیماری های عفونی و داروسازی و مقام داروشناسی و به طور خلاصه یک دوره کامل از طب و فنون وابسته بدان را شرح داده است. از جمله در این کتاب از دو بیماری آبله و سرخک نیز شرحی ممتع آورده است. کتاب الحاوی و یک یا دو اثر دیگر از آثار طبی رازی از کتب معتبر طب دیروزی است که اغلب مورخان ایرانی و اسلامی و مغرب زمینی بالاتفاق آن ها را شاهکارهای طبی رازی دانسته اند. در میان آثار طبی وی به کتاب بسیار ارزنده درباره دو بیماری آبله و سرخک بر می خوریم. در اینجا قبل از آنکه به تشریح و تجزیه و تحلیل کتاب ((آبله و سرخک)) (کتاب الجدری و الحصبه – مقاله فی الجدری و الحصبه) بپردازم درباره مقام علمی، مخصوصاً طبی رازی چند کلمه ای متذکر می شویم. شناسایی مقام علمی ابوبکر محمد ذکریای رازی از موضوعاتی که مدتها مطمح نظر مورخان و تذکره نویسان و علماء و اطبای جهان قرار گرفته و عده ای از محققان و دانشمندان شرق و غرب باید بدان همت گمارند. این امر پس از مرگ رازی یا احتمالاً در زمان حیات خودش شروع شده است. بدین معنی که چون وی طبیب و شیمیدان ((کیمیاگر)) بزرگی بوده که با تجربه سر و کار داشته و در دوران حیاتش شاهکارهای علمی و درمانی بی نظیری ارائه کرده است، مشهور خاص و عام شده است.
رازی برای دست یافتن به ((اکسیر اعظم)) که پیری را به جوانی تبدیل کند و همچنین ((حجر الفلاسفه)) (حجر الفلسفی) که فلزات کم قیمت را به طلا و نقره بدل نماید، یک سلسله اکتشافات و اختراعات بزرگ از خود به یادگار گذارده است. باید اضافه کنم که برای دست یافتن به دو ماده بالا که بیشتر مورد نظر فرمانروایان و امرا و بزرگان بوده قبل از رازی نیز قدم هایی برداشته شده اما رازی را در این امر سهم بسزایی داشتند. مقام علمی رازی را بسیاری از دانشمندان نیز مورد ستایش و مدح قرار داده اند از جمله:
پس از مرگ رازی مورخان مشرق زمین مانند ((ابن الندیم)) در کتاب معروف خود به نام ((الفهرست)) (فهرس العلوم) و ابن جلجل در کتاب خود به نام ((طبقات الاطباء و الحکما)) و ابوریحان بیرونی در رساله ای که برای فهرست کتاب ها و آثار رازی تألیف کرده و القفطی، در کتاب خود به نام ((اخبار العلماء بالاخبار الحکما)) و ابن ابی اصیبعه در کتاب خود به نام ((عیون الانباء فی طبقات الاطباء)) در باب مقام علمی رازی قلم فرسایی کرده اند.
ابوریحان بیرونی اثری از خود به یادگار گذارده که منحصراً در شرح حال رازی و آثار اوست و بسیار ارزنده است چرا که دانشمندی چون ابوریحان با مقام شامخی که در علوم دوران خود داشته، مقام علمی رازی را بسیار ستوده است.
علاوه بر دانشمندان مذکور در بالا سایر مورخان مشرق زمین نیز اعم از متأخران و معاصران به نوبه خود از مقام بزرگ دانشمند ایرانی تجلیل کرده اند. اما در غرب عده ای از دانشمندان از قرن دهم تا شانزدهم میلادی که به ترجمه و اقتباس کتابهای پزشکان اسلامی پرداخته اند عبارتند از ((ژربردریاک)) و ((قسطنطین آفریقایی)) و ((آرشوک ریموند)) و ((ژرارد و کرمن)) مترجمی که برای اولین بار دو کتاب ((حاوی)) و ((منصوری)) رازی را به زبان ایتالیایی ترجمه کرد و حقی عظیم در باب ترجمه کتاب های طبی اسلامی دارد.
ترجمه آثار رازی چاپ آنها از سال 1484 میلادی به بعد در ایتالیا انجام شد که به ترتیب عبارتند از: کتاب ((حاوی)) و ((منصوری)) و ((آبله و سرخک)).
حال که تا اندازه ای با مقام و اهمیت آثار طبی رازی آشنایی حاصل شد به شرح مختصری از کتاب ((آبله و سرخک)) وی می پردازیم.
دانشمندان ایرانی متأخر و معاصر نیز درباره مقام علمی رازی زحمت ها کشیده اند. از آن جمله شادروان علامه عباس اقبال آشتیانی و استاد سید محمد محیط طباطبایی و دکتر محمد مهدی محقق هستند و از غیر ایرانی ها شادروانان یولیوس روسکا و پاول کراوس و دکتر ماکس میرهوف می باشند که کوشش و سعی همه آنان در احیای نام و مقام علمی رازی بسیار ارزنده است.
کتاب آبله و سرخک رازی
این کتاب از امهات کتب طبی اسلامی ایرانی و به عقیده عده ای از مورخان و استادان تاریخ طب بزرگترین کتاب طب رازی است.
گرچه کتاب ((الحاوی)) دائره المعارف و مجموعه ای بسیار ارزنده در علم طب و فنون وابسته بدان تا زمان رازی است و در آن کتاب های دیگر طبی رازی از دو بیماری آبله و سرخک شروحی آمده ولی کتاب آبله و سرخک مخصوصاً برای این دو بیماری تألیف شده است.
کتاب آبله و سرخک تحقیقاً براساس تجارب و ملاحظات شخصی رازی است که بیماری آبله و سرخک را عمیقاً معاینه و درمان کرده و تجارب بسیار دانشمندانه خود را به رشته تحریر در آورده است و اولین کتابی است که از بیماری عفونی بحث کرده است.
اول بار این کتای توسط ژوالا ونزیا به سال 1496 میلادی (875 هجری قمری) یعنی قریب 560-70 سال پس از مرگ رازی به نام ((کتاب طاعونی)) ترجمه شد و سپس به سال 1548 میلادی توسط و.ژ گوپیل به یونانی و به سال 1558 میلادی توسط کلین در شهر پواتیه از شهرهای فرانسه به لاتین و هم چنین توسط ژ.یوله در سال 1766 میلادی توسط ((مد)) و جان چنینگ به زبان انگلیسی و در سال 1848 میلادی از طرف انجمن سید نهام توسط گرین هیل ترجمه شد و در سال 1866 میلادی ترجمه لاتین آن در لندن تجدید چاپ شد و در سال 1872 میلادی اصل رساله غربی آن در لندن تجدید چاپ شد و در سال 1872 میلادی اصل رساله غربی آن در بیروت توسط اون دیک به چاپ رسید و در سال 1911 میلادی توسط ک.اپیتس به آلمانی ترجمه گردید.
به سال 1344 شمسی متن عربی و ترجمه کتاب با مقدمه و شروح و تعلیقات توسط نگارنده در جشن بزرگداشت رازی از طرف دانشگاه تهران (به شماره 1040) چاپ و انتشار یافت.
از آن گذشته برای احتراز از تطویل مقاله متذکر می شویم که کتاب و ترجمه آن قریب چهل مرتبه در شهرهای بال سوئیس و گوتیننگن آلمان و لندن و پاریس به چاپ رسیده است.
بنابراین بنظر می رسد که کتاب ((آبله و سرخک)) رازی و ترجمه آن به زبانهای مختلف و چاپ آن بیش از  تمام کتابهای طبی در تمدن اسلامی صورت گرفته است.
مقدمه و فصول کتاب آبله و سرخک
رازی در مقدمه کتاب می گوید:
شبی در مجلس محترم فاضلی بودم که به شرح دانش های سودمند و آسان نمودن راه آنها برای مردم، علاقه فراوان داشت. در آن جلسه صحبت از بیماری آبله شد. من آنچه در آن شب به نظر داشتم بیان کردم. آن مرد (که خداوند او را عمر دراز دهد) مایل بود مقاله ای در باب این بیماری بنویسم که از هر جهت نافع و جامع باشد زیرا در باب آبله وی (آن مرد) از هیچیک از قدما و متأخرین در باب این بیماری توضیح کامل و کافی ندیده بود. لذا من این مقاله را به امید ثواب خداوند عزوجل و خشنود ساختن وی نوشتم.
و اکنون گفتار خود را در این موضوع شروع می کنم. فصول آن بدین شرح است:
فصل اول: در سبب بروز بیماری آبله و آنکه چرا فردی نیست که از ابتلا به آن مصون ماند مگر بعضی افراد.
فصل دوم: در بیان بدن هایی که استعداد به آبله دارند و بیان اوقاتی که معمولاً در آن اوقات شیوع می یابد.
فصل سوم: در علاماتی که دلالت بر جوشش آبله و سرخک کند.
فصل چهارم: در بیان اعراض و دستورهای آبله بطور کلی.
فصل پنجم: در خویشتن داری از آبله پیش از آنکه نشانه های آن بروز کند و جلوگیری از ازدیاد آن پس از بروز.
فصل ششم: در اموری که پیدا شدن آبله را تسریع می کنند و آن را بیرون می ریزند و در بروز آن به طبیعت کمک می کنند.
فصل هفتم: در توجه به چشم و گلو و بندها و گوش ها و بیان آنچه که در موقع ظهور علامات آبله باید بدان توجه داشت.
فصل هشتم: در مواردی که (مقصود دارو و غذاست). پختگی دانه های آبله را تسریع و قابل نضج می کنند.
فصل نهم: در خشک کردن دانه های نضج یافته آبله.
فصل دهم: در مواردی که پوسته های آبله و خشک ریشه ها را زایل می کنند.
فصل یازدهم: در مواردی که آثار آبله را از چشم و سایر نقاط بدن می زداید.
فصل دوازدهم: در دستور مزاج بیمار آبله ای.
فصل سیزدهم: در دستور مزاج بیمار آبله ای از نظر لینت و یبوست.
فصل چهاردهم: در بیان آبله های بی خطر و کشنده.
چهارده فصل مربوط به کتاب آبله و سرخک به نحو بالا از زبان رازی در کتاب آمده است.
اکنون نکاتی چند را درباره مطالب اساسی و مبتکرانه کتاب به عرض محترم می رسانیم.
نکات و ملاحظات
ارزنده کتاب آبله و سرخک
در فصل اول رازی می گوید: آنان که گفته اند جالینوس دانشمند از آبله ذکری به میان نیاورده و آن را نمی شناخته، آنانی هستند که کتابهای جالینوس را نخوانده اند و یا آنها را مرور کرده و گذشته اند زیرا جالینوس در مقاله دوم از کتاب قاطاجانس مرهمی را توصیف کرده که برای آبله نافع است. بعضی اوقات تعفن شدیدی بر اثر ورم ها در خون به وجود می آید که شدت التهاب آن پوست را می سوزاند و ایجاد آبله کرده و سبب بروز سرخی پراکنده در پوست می شود که با خوردگی آن (پوست) توأم است.
در قسمت نهم از کتاب منافع الاعضاء جالینوس گفته است: باقیمانده غذاها که تبدیل به خون نگردیده در اعضاء می ماند و متعفن شده به مرور بر حرارت آن افزوده می گردد تا آنکه سرخی و دانه آبله و سایعه را تولید می کند.
می گویم (رازی): آدمی از ساعتی که به دنیا می آید تا پیر شود روز به روز خشکی بر مزاجش فزونی می یابد و از این جهت است که خون کودکان با مقایسه خون جوانان و به طریق اولی با خون پیران، رطوبتش زیادتر است. با این حال حرارت زیادی دارد.)) جالینوس در تفسیر کتاب ((فصول بقراط)) تألیف طبیب بزرگ یونانی (459 یا 355-460 قبل از میلاد) این معنی را تصدیق کرده و گفته است حرارت نوباوگان از جهت کمیت از حرارت جوانان از لحاظ کیفیت زیادتر است...
خون جوانان به مانند عصارات جوشیده ای می باشد که از آن بخارات و فضولات زیاد بیرون ریخته است. شبیه شرابی است که آماده شده و از غلیان افتاده و نیروی آن استحکام یافته است اما خون پیران مثل شرابی است که قدرت آن از بین رفته و نزدیک به سردی شده.
اما آبله به هنگام غلیان و عفونت خون به وجود می آید تا بخارهای زائد از آن بیرون روند و خون کودکی که شبیه به عصاره های مرطوب است به خون دوران جوانی که مانند شراب پخته آماده است تبدیل گردد.
آبله با لذات شبیه به همان غلیان و جوشش هایی (جوش یا حباب) است که در عصارات در این هنگام پیدا می شود و از این جهت است که نوباوگان بخصوص پسران در امان نمی باشند، همچنان که انقلاب عصاراتی که در حال غلیان و جوشش است به طرف حالت پس از غلیان بر می گردد. این بود ترجمه قسمتی از نظرات رازی در باب بیماری آبله در افراد.
آنگاه رازی در مورد کودک و نوجوان، جوان، مسن و پیر شرحی مبسوط بیان داشته است. نگارنده این مقاله می گوید: معلوم شد که جالینوس از بیماری آبله اطلاع داشته و رازی بر آن اطلاعات اضافی آورده است.
عده ای از مطلعین و محققین را عقیده آن است که آبله در خاورمیانه وجود نداشته است. این نظر صحیح نیست چرا که جالینوس و رازی از آن سخن به میان آورده اند و تصنیف کتاب قاطا جانس ((جالینوس)) و ((آبله و سرخک)) رازی و فصول چندی در آثار و مؤلفات پزشکان ایرانی دال بر آن است که از این بیماری از خیلی قدیم از ازمنه قبل از تاریخ اطلاعاتی در دست بوده است و به موجب تحقیقات محققین سازمان بهداشت جهانی: ((این بیماری به همان میزان قدیمی است که آفرینش کوه ها! می توان گفت آثاری که بر صورت رامسس پنجم سلطان مصر است در نتیجه آبله می باشد.))
رازی در فصل اول کتاب ((آبله و سرخک)) متذکر شده است که: ((انتقال بیماری آبله توسط عاملی از راه خون است.)) این مطلب نظر محققان تاریخ طب را به خود جلب کرده است. یکی از این محققان چارلز گرین کمستون انگلیسی است که در کتاب ((تاریخ طب)) خویش چنین استنباط کرده است: ... حال اگر این عقیده را با علت امروزی مطالعه کنیم و به جای مخمر مثلاً باکتری یا ویروس بگذاریم. می بینیم که فرض هزار سال قبل رازی امروزه نیز قابل قبول است.
نظر رازی در مورد علت آبله و بروز آن در میان کودکان پس از وی مورد قبول عامه بوده تا آنجا که به ادبیات کشور ما نیز رخنه کرده است.
خاقانی می گوید:
نه ماه غذای فرزند از خون حیض باشد پس آبله بر آرد صورت شود مجدر
نه ماه خون حیضی چون آبله برآرد                                       سه ساله خون خلقی آخر چه آورد بر
در فصل دوم رازی اوقات شیوع آبله را اواخر پائیز و اوائل بهار می داند و اگر تابستان ها زیاد گرم و خشک شده و پائیز هم گرم و خشک بود و باران هم تأخیر کرد در این قبیل مواقع. سرخک به اشخاص مستعد حمله می کند.
در فصل سوم کتاب، رازی علامات دال بر جوشش و آبله و سرخک را بدین ترتیب ذکر می کند: علامات اولی بروز آبله، عبارتند از تب و درد کمر و خارش بینی و بیخوابی، این آخری علامت مخصوص آبله است. مخصوصاً کمر درد توأم با تب و مور مور شدن بدن صورت بیمار باد کرده و گاهی اوقات برگشته (مقصود آن است که تغییر قیافه برای بیمار پیش می آید) و رنگ او برافروخته و گونه ها و چشمانش قرمز و بدنش سنگین می گردد. بیمار به خود می پیچد و دهان دره می کند و خمیازه می کشد و در گلو و سینه احساس درد می کند. تنگی نفس و سرفه دارد و دهانش خشک و آب دهانش غلیظ است و صدایش گرفته و سردرد و سنگینی سر و ناراحتی و اضطراب و اندوه در سرخک بیشتر از آبله است.
در فصل چهارم کتاب رازی عوارض حاصل از بیماری آبله و طریقه رفع آنها را بیان می کند. در فصل پنجم احتراز از آبله و جلوگیری از ازدیاد آن پس از بروز را متذکر شده است و غذاهای آبکی و شوربا و لعاب جو و میوه های ملین کننده مزاج را به انضمام چند نسخه (دستور) دیگر توصیه می کند. در این فصل رازی نکته ای بسیار اساسی را در بیماری آبله آورده دستور می دهد صورت بیمار را با آب صندل و کافور بشویند و به طور دائم آن را جلوی بینی بیمار نگاهدارند.
این امر از نظر جلوگیری بیماری و عوارض آن بسیار معتبر است چرا که پاک نگاهداشتن و ضد عفونی کردن مجاری تنفسی فوقانی در این دو بیماری بسیار مهم است. در این فصل برای اولین بار در تاریخ طبابت رازی از سکنجبین شکری صحبت به میان آورده است. هم چنین در این فصل رازی از آبله های ضعیف که به نظر می رسد مقصود آبله مرغان باشد ذکری به میان آورده است.
در فصل ششم کتاب رازی از تدابیر و موادی که بروز و ظهور آبله و سرخک را تسریع نماید مطالبی ارزنده دارد. برای بیماران پیراهنی نازک و تکمید، نوعی کمپرس بدن بیمار و پاک کردن عرق وی قبل از سرد شدن را تجویز کرده و دستورها و نسخه هایی از جوشانده های ملایم میوه ها و امثال آنها برای بیمار داده است.
در فصل هفتم که یکی از فصول مهمه کتاب است. رازی، پزشکان را به چشم و بینی و گلو و ریه ها و بندها و امثال آنها، به طور جداگانه متوجه ساخته است. در این فصل برای آنکه عوارض بیماری اعضاء و اندام بیمار را تباه نکند. دستورها و نسخه هایی بسیار ارزنده متذکر گردیده است. مخصوصاً توجه به چشم و چکاندن قطره و مالیدن روغن ها را به چشم برای جلوگیری از کوری و بد شکل شدن صورت بیمار پس از بهبود به گونه ای بسیار روشن آورده است. رازی متذکر شده که عدم توجه به چشم، دید آن را ضایع می کند و بیمار عمری در ناراحتی خواهد بود.
در فصل هشتم، رازی یک رشته مواد و دارو را برای نضج آبله تذکر داده و در فصل نهم از مواد و داروهایی که آبله را خشک می کنند و مانع آن می شوند که دانه ها به چرک بنشینند یاد کرده است و در فصل دهم از موادی که پوسته های خشک و خشکریشه ها را از بین ببرد. شرح ممتع آورده است. از مطالب بسیار ارزنده آنکه در فصل نهم رازی از استعمال پنبه در طب سخنی گفته است: گرچه پنبه از خیلی قدیم شناخته شده بود ولی رازی نخستین طبیبی است که استعمال این ماده را در طب وارد ساخته است.
در فصل یازدهم مجدداً رازی مواد و داروهایی را که آثار آبله را از چشم و سایر قسمت های بدن بزداید، یادآور شده و دستورهایی ارزنده و چند نسخه را ذکر کرده است.
فصل دوازدهم، در باب دستورهای غذای بیماران آبله ای و فصل سیزدهم کتاب در دستور برای بیماران آبله ای از نظر لینت و یبوست است که رازی داروها و غذاهای آنان (یعنی بیماران) را به طور مشروح آورده است. اما فصل چهاردهم که شاهکار رازی در کتاب ((آبله و سرخک)) است. درباره آبله و سرخک بی خطر و کشنده است. در این فصل رازی نوزده قسم آبله و سرخک ذکر می کند این بود مختصری از کتاب رازی در خاتمه مقال توجه خوانندگان محترم را به یک نکته دیگر درباره بیماری آبله معطوف می داریم و آن اینکه:
بهاء الدوله رازی که در قرن نهم هجری و اوائل قرن شانزدهم میلادی می زیسته در کتاب خود به نام ((خلاصه التجارب)) که کتابی جامع و بسیار ارزنده است. در فصل مربوط به آبله و سرخک تقریباً عین مطلب رازی را آورده است و در این مبحث متذکر گردیده که: واندرین ملک خشک ریشه های آبله را با نبات سوده، اگر بخورند اطفال را تندرست می کنند و آفت هوای عفن مولد آبله را از ایشان باز می دارند و اگر آبله برآورند اندک و کم مضرت می باشد. این مطلب می رساند که مصونیت آبله را از طریق مایه کوبی خوراکی می دانسته اند که بعدها ادوارد جنر به سال 1796 میلادی یعنی قریب سه قرن بعد مایه کوبی جدید را از آبله های گاوی برای مصونیت آدمی به کار برد


تعداد بازدید از این مطلب: 2455
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0


مطالب مرتبط با این پست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه:








به وبلاگ من خوش آمدید


عضو شوید


نام کاربری
رمز عبور

فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

نام کاربری
رمز عبور
تکرار رمز
ایمیل
کد تصویری
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود